آینده مغان به کجا می رود؟
هر روزی که به موعد انتخاباب ، یعنی 7 اسفند نزدیکتر میشویم ابهام بر سر سرنوشت نیک بینانه مغان سایه می اندازد.
با نزدیک شدن به هفتم اسفند ماه، روز اخذ آرای انتخابات مجلس ،ارزشها و معیارهای انسانی و اخلاقی پله پله به سقوط نزدیکتر میشود.
علیرغم تبلیغات گسترده از برای فرهنگ سازی و اخلاق مداری از تریبون ها و جراید و غول های اطلاع رسانی ، چیزی را که به عینه شاهد آن هستیم بسیار مایوس کننده و رنج آور است. در میان تبلیغات گسترده و شتاب زده کاندیداها و هواردان آنان تنها چیزی که به چشم میخورد و بسیار تاسف آور است، استفاده از روشهای غیر صحیح تبلیغات و شیوه های نامتعارف است که به وضوح باب شده است و علنا اخلاق و شایسته سالاری جایگاه خود را از دست داده است.اغلب کاندیداها علیرغم شعارهایی که از پشت تریبون ها برای انتخاب درست و درمان سر میدهند ، در بسیاری از موارد نیز شاهد آن هستیم که علنا اخلاق را فدای کسب قدرت و موقعیت خود کرده ، پیروزی را به هر شکل ممکن برای خود میخواهند و جهت کسب چند رای ناقابل به هر شیوه و ترفندی که آنان را یک قدم به پله آخر نزدیک تر کند ، از خود مایه میگذارند و در واقع با روش نا صحیح (هدف وسیله را توجیح میکند) چهار نعل به پیش می تازند.
در چنین شرایطی که کاندیداها به عنوان مدعیان اصلی وارد چنین بحث ها و کج خلقی هایی میشوند نباید از یک فرد عادی که نسبت به کاندیدای خود چندان عطشی برای نیل به اهدافش ندارد انتظار نابجایی داشته باشیم.
وقتی کاندیدایی از پشت تریبون جلسات خود نزد هوادارانش با استفاده از کلمات ناشایستی همچون "پوزه طرف را به خاک میمالم"-و یا "من میدانم که کجای شما ..."، که حتی بر زبان راندن آن نیز برای یک فرد عادی ملال آور است ، بلافاصله این خط و خطوط را به هوادار ناغافل خود منتقل میکند، و بدین ترتیب بکار بردن آن برای طرفداران و متقابلا مخالفان آنان به شکل عادی و خرده فرهنگی در می آید و به مرور در جامعه نهادینه شده و طولی نمیکشد که بصورت یک فرهنگ عادی در جامعه جاری و ساری شده و در نتیجه هوسرانی ها و قدرت طلبی های یک فرد طماع ، جامعه ای جایگاه اخلاقی اش سقوط و به ورطه منجلاب کشیده میشود.
وقتی کاندیدایی بخاطر نمایش اقتدار خود آن هم در خیابانهای پر تردد و مملو از ازدحام (شلوغی عید را هم در نظر بگیریم) با تراکتورهای بیشماری که خود بزرگترین عامل ترافیک و تخریب مبلکان شهری است ، در داخل شهر مانور و کارناوال تبلیغاتی به راه می اندازد . دیگر نباید از یک فرد عادی که شاید ادعای چندانی هم ندارد انتظار اخلاق مداری و نیک بینی داشته باشیم.
وقتی کاندیدایی بخاطر درستیابی به حرص و طمع خود طرفرداران را ترغیب به گلاویز شدن با مخالفانش میکند دیگر نباید شعار شایسته سالاری و فرا طایفه ای سر داده و برای مردم نقش بازی کنیم.
کاندیدایی که برای شستن و رفتن خود به دیگر کاندیداها حمله کرده و شروع به تخریب و تهدید آنان میکند ، و به جای ارایه برنامه ها و اهداف خود بدون ارایه سند و مدرکی اقدام به بلوف زنی و ارایه آمارهای ساختگی که وجود خارجی هم ندارد ، میکند- دیگر نباید انتظار انتخابی شایسته سالارانه و فراطایفه ای از مردم داشته باشیم و یا داشته باشند.
در میان کاندیداهایی که در این دور وارد صحنه شده اند برخی هاشان نه تنها هیچ بیوگرافی برنامه عملکرد ، سخنرانی و ... بروز نداده اند حتی به خود زحمت نداده اند چند جلد بروشور از تصویر و عملکرد و رزومه خود تهیه کرده و به مردم ارایه دهند ، که این خود از دو حالت خارج نیست. یا برنامه ای ندارند ، یا اهداف سودجویانه دارند که هر دو حالت رو به ابتذال است و توهین به شعور مردم.
کاندیدای عزیزی که حرفهایش رنگ و لعاب خوش طمطراق و باطنش به مانند چرک ورم کرده باشد که سر باز کرده است ، نمیتواند شعار شایسته سالاری و انتخاب تعقل گرا را ترویج کند.
به هر ترتیب با توجه به مسائلی که عنوان شد و خیلی از مسائلی هم که عنوان نشد و جا داشت که بشود و لیکن از صبر و حوصله دوستان و سروران عزیز خارج است ، ار گفتنش صرف نظر کردیم ،به نظر میرسد آینده و سرنوشت خوش یمنی برای مغان تصور نمیشود و همچنان باید چوب ندانم کاری سودجویان ؛ منفعت طلبان و فرصت طلبانی را که برای دستیابی به اهدافشان؛ هر وسیله ای را توجیج میکنند ، بخوریم- و خم به ابرو نیاوریم . اما عده ای اندک هم که واقعا در این راستا تلاش دارند و ظاهر و باطنشان یکی است به تنهایی کفاف گند کاری های سودجویان را نکرده و تلاششان مصداق بارز آب در هاون کوبیدن است و بس.
التماس تفکر و تعقل